Tym razem w Akademii Ogrodnika wyplatamy leszczynowy płotek. Zima jest najlepszą porą na takie prace, ponieważ pozyskiwany w tym czasie materiał zawiera mało wody, przy czym jest odpowiednio sprężysty. Po wyschnięciu jest bardzo trwały. Leszczyna wytwarza proste i długie pędy, idealnie nadające się do budowania podpór dla roślin i tradycyjnych ogrodzeń.
Wykonanie przęsła płotu ułatwi nam stelaż z kawałka deski. Dwa rzędy otworów o średnicy dwóch centymetrów wywiercone są wiertłem łopatkowym. Do deski przytwierdzamy dwie poprzeczne listwy, aby móc ją ustawić stabilnie na ziemi. W otwory w desce wkładamy pionowe elementy płotu – szczeble. Tutaj mają one długość jednego metra i dwudziestu centymetrów. Wkładamy je kolejno, raz cieńszym, a raz grubszym końcem do góry. Końcówki, które nie mieszczą się w otworach zestrugujemy. Pomiędzy dwa rzędy patyków wkładamy dolną poziomą belkę. Jest grubsza niż szczeble i ma długość półtora metra. Następnie krzyżujemy pary pionowych patyków i wsuwamy pomiędzy nie belkę środkową.
Do tej pory nie używaliśmy siły i wszystko przebiegało sprawnie. Naszym kolejnym zadaniem jest umieszczenie pomiędzy szczeblami górnej belki. Klinujemy ją pomiędzy naginanymi w krzyż szczeblami. Robimy to począwszy od jednej strony, nie omijając kolejnych par pionowych pędów.
Tak złożony płot wyrównujemy i zabezpieczamy go przed rozsypaniem się. W tym celu konieczne jest unieruchomienie poziomych belek, dlatego stabilizujemy je z dwóch stron klamrami. Tutaj każdą z nich wykonujemy z pary grubych leszczynowych pędów. Wycinamy w nich wręby, które zapobiegają przesuwaniu się belek. Klamry wstępnie wiążemy drutem, a następnie ciasno mocujemy sznurem sizalowym lub jutowym. Szczeble można jeszcze zagęścić, wplatając pomiędzy belki patyki. Zbudowane tym sposobem przęsło płotu wybijamy ze stelaża..... i gotowe. Z takich elementów można budować ciągi ogrodzeń lub tworzyć pojedyncze podpory dla kwiatów i innych roślin.
