Witamy Państwa tym razem na dachach warszawskiego osiedla Miasteczka Wilanów, na tarasie położonym na 4. piętrze. Jesteśmy gośćmi właścicieli tarasu Anny Tępińskiej-Marcinek i Marka Marcinka. Dopiero drugi sezon rozkoszuje się tym ogrodem na dachu 4-osobowa rodzina. W drewnianych skrzyniach zmieściły się tu dziesiątki roślin, a cały taras podzielono na 
tematyczne zakątki - przy wyjściu z kuchni usytuowano ogródek ziołowy, jest bonsai z modrzewia i bambusy tworzące rabatę w stylu orientalnym, dalej cienisty zakątek z pnączami na ścianie, a w trójkątnej donicy rośnie nawet wiśnia ozdobna i borówka amerykańska otoczona wrzosowiskiem.
tematyczne zakątki - przy wyjściu z kuchni usytuowano ogródek ziołowy, jest bonsai z modrzewia i bambusy tworzące rabatę w stylu orientalnym, dalej cienisty zakątek z pnączami na ścianie, a w trójkątnej donicy rośnie nawet wiśnia ozdobna i borówka amerykańska otoczona wrzosowiskiem.
Mieszkania na ostatnim piętrze często są uprzywilejowane i ich właściciele mają możliwość zagospodarowania części dachowej. Jednak ta cenna powierzchnia wymaga nakładów pracy i finansów dużo większych niż zwykły ogród, do tego przestrzegania przepisów budowlanych i staranności wykonania. Dlatego projekt tarasu najlepiej zlecić sprawdzonej firmie specjalizującej się w ogrodach na dachu. Projektantką tego ogrodu była Aneta Jarocka GREENERIA, światło zakładał i projektował Roman Jarocki Apacheta Smart Systems. Byliśmy tu z wizytą dwa razy, pierwszy raz w końcu sierpnia, drugi na początku października.
Taras ma powierzchnię około 180 metrów kwadratowych i otacza mieszkanie aż z 3 stron. Tyle też jest wyjść z pokoi na zewnątrz. Projektantka wyznaczyła tu kilka stref. W najszerszej części, pod pergolą mamy po kolei: kąt jadalny, schowek i miejsce na grill. Przy przeciwległej ścianie ustawiono Jacuzzi. Wąski pas balkonu zagospodarowano donicami pełnymi wieloletnich roślin. Kończy się on placykiem z domkiem dla dzieci, szeroką ławą pod trójkątną donicą oraz leżakami.
Na tarasie pani Aneta posadziła najłatwiejsze w uprawie pnącza. Najbardziej rzucały się w oczy w październiku, kiedy zaczęły zmieniać kolor liści. Winobluszcz pięciolistkowy (Parthenocissus quinquefolia) nazywany "dzikim winem", radzi sobie na słońcu i wietrze, jest całkowicie mrozoodporny. Szybko rośnie i dzięki przylgom sam wspina się po ścianach i ogrodzeniach. Na cienistej ścianie zauważyliśmy winobluszcz trójklapowy (Parthenocissus tricuspidata), którego duże blaszki układają się dachówkowato. Jest jeszcze trzeci pnący gatunek - bluszcz pospolity(Hedera helix), ukryty przed wiatrem w cieniu, za krzewami. To zimozielone pnącze rośnie powoli, ale daje niezwykle piękną, całoroczną zieleń.
Donice zamówione na wymiar zostały ustawione na nóżkach. Nie mają litego dna, tylko metalową kratownicę, a boki ocieplone są styropianem. Wnętrze skrzyni wyłożono matą drenażową i włókniną filtracyjną, na którą wsypano lekkie kruszywo, na końcu specjalny substrat glebowy. Do transportu większości materiałów użyto dźwigu. W ten sposób przeniesiono również największe drzewa.
Na tarasie naszą uwagę, oprócz roślin, zwrócił domek dla dzieci. To pani Ania wyszukała ten niezwykły zagraniczny wzór. Uważała, że żaden z produkowanych w Polsce domków nie pasuje na jej taras. Ciekawa jest historia tego projektu. Kilka lat temu duński architekt David Lamolla Kristiansen www.smartplayhouse.com opracował 4 nowoczesne modele domków dla dzieci ze sklejki i przeźroczystych płyt poliwęglanu. Ten wzór, o nazwie Tokyo, jest jeszcze dostępny w innych rozmiarach – średnim ..... i największym, dwupoziomowym. Inspiracją dla architekta był wielopiętrowy, sławny biurowiec Mikimoto, zbudowany w Tokjo kilkanaście lat temu ze szkła i stali.
Także inne detale na tym tarasie mają nowoczesną formę. Bardzo podobała nam się szara, potrójna donica z tworzywa sztucznego, w której posadzono trawę rozplenicę i kępę turzycy Morrowa.
Bluszczyk kurdybanek (Glechoma hederacea) występuje na tarasie w odmianie ozdobnej o białoobrzeżonych liściach odmiany ‘Variegata’. Ale nie różni się od dzikiego gatunku i jest jadalny. Zanim na polskich ziemiach pojawiła się bazylia i tymianek, to właśnie on był główną przyprawą stosowaną do zup, sosów i mięs. Obok kurdybanka, z tej nowoczesnej donico-lampy zwisają pędy słodkiego azteckiego ziela o łacińskiej nazwie Lippia dulcis. Słodkie liście ma również stewia, rosnąca przy ławce, a której pan Marek używa do deserów.
W każdej donicy, nawet w ogródku ziołowym, pani Aneta zaprojektowała kosodrzewinę - sosnę górską (Pinus mugo). To niezwykle odporna sosna, rosnąca dziko w górach, na skałach. Nie boi się ani wiatru ani suszy. Dobrze sprawdziła się tu również trawa ozdobna - miskant chiński odmiany 'Gracilimus'.
Przenieśmy się teraz z zakątka ziołowego pod pergolę zbudowaną z egzotycznego drewna bangkirai – miejsca na plenerowe posiłki. Ono ma też swoją historię. Nowoczesne meble, ze szkła i stali łatwo schną po deszczu i są łatwe w utrzymaniu, tak jak dywan ogrodowy wykonany ze sztucznych włókien.
Właściciele ogrodu powoli wdrażają się do opieki nad tarasową zielenią. Pan Marek właśnie dosadzał paprykę do swojego ogródka ziołowego, a pani Ania wraz z 9-letnią Mileną znajdowały miejsce dla wrzosów. Dzieci chętnie interesują się środowiskiem przyrodniczym, które wkracza coraz szerzej na 4 piętro. Kwitnące rośliny zwabiają owady, a do karmnika powieszonego na pergoli przylatują ptaki...... Pojawiają się także liczne pająki – ciekawy obiekt do obserwacji dla 6-letniego Miłosza.
Milena postanowiła właśnie posadzić swoją pierwszą roślinę. Jej najbardziej podobały się wrzosy, mamie zaś hebe Andersona 'Variegata' (Hebe andersonii). Pozostałe wrzosy znalazły miejsce w innej skrzyni, pod sosną. Panie zaciekawiły się przy okazji pomarańczowymi owocami rosnącego obok rokitnika (Hippophae rhamnoides).
Żeby rokitnik zaowocował, potrzebne były dwa egzemplarze. Męski okaz pani Aneta posadziła w innej donicy i jego ozdobą są tylko srebrne, wąskie liście. Ten, który wydaje owoce jest okazem żeńskim. Ale to nie jedyne tutaj owocowe rośliny – są także poziomki, borówka amerykańska i jagoda kamczacka.
Taras powstawał etapami, a każda decyzja była powoli podejmowana. W zeszłym roku, po posadzeniu roślin, państwo Marcinkowie sami postanowili zajmować się ich ręcznym podlewaniem. Ale w tym sezonie wrócili do rozmów o automatycznym nawadnianiu.
Przeprowadzając instalację wodną, pąństwo Marcinkowie zdecydowali się dodatkowo na bogate oświetlenie tarasu. Do tej pory dekoracją świetlną były kupione, jeszcze do pierwszego wystroju tarasu, podświetlane kubiki - stołki i donice. Teraz punktów oświetleniowych jest więcej. Na przykład są widoczne pomiędzy roślinami. Jedne to wodoszczelne reflektorki, przystosowane nawet do oczek wodnych, drugie stojące, dające rozproszone światło.
Takie oświetlenie jest szczególnie ważne jesienią i zimą, kiedy szybko zachodzi słońce, a za oknami widać magicznie wydobyty z ciemności ogród. Cały układ jest sterowany z jednego czujnika zmierzchowego, można go zmieniać i programować pilotem. Koszt założenia lamp i same ich modele to spory wydatek, ale potem opłaty za prąd są, można powiedzieć, groszowe. To dzięki energooszczędnym ledowym źródłom światła.
Dzieci najbardziej cieszyła możliwość zabawy kolorami w ich domku... a naszą ekipę zainteresowały wnęki ławek podświetlone taśmami RGB. Specjalne sterowniki, konstrukcji pana Romana, odpowiadają tu za płynną zmianę koloru. Dają możliwość sterowania barwami i stwarzania dowolnego nastroju. Można wybrać na przykład tylko zakres odcieni pomarańczu lub układ wielu kolorów. Solidność wykonania, przy tak dużych nakładach na budowę tarasu, gra tu zasadniczą rolę. Na przykład jakość położenia nawierzchni.
Latem, na śliskiej nawierzchni tarasu z zaskoczeniem zauważyliśmy namiot, w którym dzieci spędziły z tatą jedną noc. Zanim pożegnamy się z właścicielami tarasu popatrzmy na pamiątki, jakie udało im się przywieźć z licznych podróży. Nie stanowią one 
spójnego wystroju, ale świadczą o zainteresowaniach każdego z domowników.
spójnego wystroju, ale świadczą o zainteresowaniach każdego z domowników.
Na koniec naszej drugiej wizyty Milena, dla dodania uroku jesiennemu wieczorowi, zapalała świeczki w ceramicznej dyni.... My przyglądaliśmy się biokominkowi www.kratki.pl, w którym palił się specjalny płyn. Jest to głównie alkohol etylowy, a produktem jego spalania pozostaje para wodna oraz dwutlenek węgla. Sprawdziliśmy - nie ma zapachu, dymu, popiołu, ani sadzy. Dlatego też biokominek jest wygodnym, ekologicznym źródłem ognia na tarasie a nawet w mieszkaniu. W tym czasie pan Marek krzątał się przy gazowym grillu.
